La Rose Figeac 2016 | Pomerol
De historiek van Château La Rose Figeac begint in 1961 wanneer de grootvader van moeders kant van Nathalie Despagne, het eigendom van zijn buurman koopt. In de volgende jaren zal hij andere percelen hergroeperen en het eigendom van Château La Rose Figeac hernoemen. Zij is een karaktervolle dame, en als telg van het bekende geslacht Despagne was ze al jaren actief in de wijnbranche, maar tot haar frustratie eerder administratief. Als zij in 2013 het landgoed erft wil ze haar broers bewijzen dat vrouwen ook wijn kunnen maken. La Rose Figeac ondergaat vele renovaties: herstructurering van de wijngaard, creatie van een exploitatiegebouw met een moderne vatkamer en een vatenkelder.
De naam Figeac rinkelt uiteraard vele bellejes bij liefhebbers van Saint-Emilion, en zit niet toevallig in de naam, want het is de buurman van dit Château. Als je het domein verlaat langs het smalle zijwegje, belandt je trouwens aan de voorgevel van ... Cheval Blanc. Het terroir van Château La Rose Figeac is dus niet van de minste, en bestaat uit kiezelzand, ligt in het zuidoosten van de appellatie. De lichte zandgrond is ideaal om wijnen te maken die elegant, complex en misschien zelfs vrouwelijk te noemen zijn. De wijngaard van Château La Rose Figeac beslaat 4,56 hectare en bestaat uit negen percelen. De druivenrassen zijn typerend voor de prestigieuze Pomerol-appellatie: 90% Merlot en 10% Cabernet Francvormen het grootste deel van de aangeplante wijnstokken en produceren pure, diepe, frisse en dichte wijnen. De wijngaard wordt geleid in biologische landbouw door deze vrouw met veel talenten, gepassioneerd en opwindend. Het pand is ook gecertificeerd als "ECOCERT". Zo zijn de druivenoogsten handmatig, met sortering in de wijngaard en in de kelder. De vinificatie is traditioneel en gefragmenteerd in thermo gereguleerde roestvrijstalen vaten. De rijping gebeurt in Franse eikenhouten vaten (50% nieuw en 50% van een wijn Darnajou, Rémond, Cadus).
Ik heb zeer veel respect voor de aanpak van Nathalie, maar de specifieke bodem levert in mijn ogen in sommige jaren wijnen op die wat té licht uitvallen, en dat wordt ondersteund door de scores van Vinous en Roberparker, die na 2016 niet meer boven de 90 uitkwamen. Het blijft dus uitkijken naar een volgend topjaar dat voldoende evenwicht biedt tussen verfijning en kracht, maar 2015 en 2016 waren adembenemend mooi. Helaas resten er mij nu nog maar 2 kisten van de 2016, dus snel zijn is de boodschap.